Simultaneous totally thoracoscopic 3D augmented coronary artery bypass grafting and left atrial appendage occlusion to avoid complex antithrombotic therapy in a fragile high risk patient

Migotanie przedsionków jest najczęstszą klinicznie istotną arytmią, której najcięższym powikłaniem jest udar mózgu. Z drugiej strony złożona terapia przeciwkrzepliwa, szczególnie u pacjentów starszych i „kruchych” pozostaje ogromnym wyzwaniem. Prezentujemy, według naszej wiedzy, pierwszy opis zabiegu jednoczasowego całkowicie torakoskopowego z użyciem wizualizacji trójwymiarowej (3D), pomostowania naczyń wieńcowych (EACAB) i zamknięcia uszka lewego przedsionka.Atrial fibrillation (AF) as the most prevalent arrhythmia has the most impact on morbidity and mortality. The worst complication of AF is stroke. On the other hand, the double or triple antithrombotic therapy especially in fragile and elderly patients becomes a challenge. Here we present, to our knowledge the first description of a simultaneous totally thoracoscopic three-dimensional (3D) augmented coronary artery bypass grafting and left atrial appendage occlusion

Całkowicie torakoskopowe chirurgiczne zamknięcie ubytku w przegrodzie międzyprzedsionkowej u pacjentki z ASD II w technologii 3D. Opis przypadku

Atrial septal defect is one of the most common congenital heartdefects in adults. Among the few forms of defects, a primarycavity-type defect is most common. Most of these types ofdefects are eligible for treatment with percutaneous techniques.In some cases, such a procedure proves impossible to implement.In these patients, surgical treatment remains the onlyalternative. In this paper, we present a case of a patient witha significant hemodynamic defect of the atrial septum qualifiedfor surgical treatment using a totally thoracoscopic techniquein 3D technology.Ubytek przegrody międzyprzedsionkowej jest jedną z najczęstszych wrodzonych wad serca u dorosłych . Z pośród kilku postaci ubytków najczęściej występuje ubytek typu otworu pierwotnego. Większość tego typu wad kwalifikuje się do leczenia technikami przezskórnymi. W części przypadków postępowanie takie okazuje się niemożliwe do wykonania. U tych pacjentów jedyną alternatywą pozostaje leczenie chirurgiczne. W poniższej pracy przedstawiamy przypadek pacjentki z istotnym hemodynamicznie ubytkiem przegrody międzyprzedsionkowej zakwalifikowanej do leczenia chirurgicznego techniką całkowicie torakoskopową w technologii 3D

Transport venovenous ECMO in patient with acute respiratory disorder — case report

Pozaustrojowa oksygenacja membranowa (ECMO, extracorporeal membrane oxygenation) jest metodą pozaustrojowego utlenowania krwi. Po raz pierwszy skutecznie tą metodę wykorzystano w leczeniu wrodzonego zapalenia płuc oraz przepukliny przeponowej u noworodków. W kardiochirurgii znalazła zastosowanie do wspomagania krążenia w ostrej niewydolności (ECMO żylno-tętnicze) oraz w leczeniu ostrej niewydolności oddechowej (układ żylno-żylny). W pracy przedstawiono przypadek młodej pacjentki z rozpoznanym zespołem ostrej niewydolności oddechowej (ARDS) w przebiegu infekcji wirusowej, u której skutecznie zastosowano terapię ECMO żylno-żylne w ramach zespołu wyjazdowego z implantacją układu transportowego CardioHelp (Maquet, Getinge Group, Niemcy).Extracorporeal membrane oxygenation (ECMO) is a method of extracorporeal blood oxidation. For the first time successfully used in the treatment of congenital pneumonia and diaphragmatic hernia in newborns. In cardiac surgery, it has been used for cardiovascular support (ECMO venous-arterial) and treatment of acute respiratory failure (veno-venous system). The following work outlines the case of a young patient with ARDS diagnosed with a viral infection who has successfully applied veno-venous ECMO with implantation of a transport system CardioHelp (Maquet, Getinge Gropu, Germany)

Epikardialna izolacja żył płucnych przy użyciu krioaplikacji u pacjentów z migotaniem przedsionków - doniesienie wstępne

Wstęp: Chirurgiczne leczenie migotania przedsionków ma bogatą historię. Chociaż klasyczna metoda "labiryntu" opisana przez Coxa charakteryzowała się znakomitymi wynikami, wiązała się ona jednak z dużą rozległością i wysokim stopniem trudności zabiegu. Rozwój metody ewoluował już nie tylko w kierunku polepszenia wyników, co ograniczenia jej inwazyjności. Rozwój badań elektrofizjologicznych spowodowały, że badacze i chirurdzy zwrócili swoją uwagę na obszar ujść żył płucnych do lewego przedsionka jako obszaru inicjacji, a także podtrzymywania migotania przedsionków. Wdrożenie nowych technik daje szanse na skuteczne, znacznie mniej inwazyjne leczenie (w tym bez krążenia pozaustrojowego), szczególnie gdy rośnie liczba chorych z migotaniem przedsionków niezwiązanym z wadą mitralną. Materiał i metody: Epikardialną izolację żył płucnych za pomocą krioablacji wykonano u 3 mężczyzn w wieku 57–74 lat (średnio 66 lat) jako zabieg towarzyszący odpowiednio: pomostowaniu aortalno-wieńcowemu (CABG) - bez zastosowania krążenia pozaustrojowego, wymianie zastawki aortalnej (AVR) i obu tym zabiegom łącznie. Oceniano możliwość zastosowania metody, przebieg śródoperacyjny i wczesny pooperacyjny. Wyniki: U chorych w badanym okresie występował rytm zatokowy. U pacjenta I uzyskano powrót rytmu zatokowego w trakcie krioaplikacji. U pacjenta III wystąpił napad migotania przedsionków w 2 dobie po operacji. Wnioski: Epikardialna izolacja żył płucnych z zastosowaniem krioablacji jest metodą prostą, powtarzalną i tanią. Umożliwia chirurgiczne leczenie migotania przedsionków w zasadzie w każdej grupie operowanych, w tym bez użycia krążenia pozaustrojowego. Konieczne są dalsze badania eksperymentalne i kliniczne. (Folia Cardiol. 2003; 10: 381–385

Epikardialna izolacja żył płucnych przy użyciu krioaplikacji u pacjentów z migotaniem przedsionków - doniesienie wstępne

Wstęp: Chirurgiczne leczenie migotania przedsionków ma bogatą historię. Chociaż klasyczna metoda "labiryntu" opisana przez Coxa charakteryzowała się znakomitymi wynikami, wiązała się ona jednak z dużą rozległością i wysokim stopniem trudności zabiegu. Rozwój metody ewoluował już nie tylko w kierunku polepszenia wyników, co ograniczenia jej inwazyjności. Rozwój badań elektrofizjologicznych spowodowały, że badacze i chirurdzy zwrócili swoją uwagę na obszar ujść żył płucnych do lewego przedsionka jako obszaru inicjacji, a także podtrzymywania migotania przedsionków. Wdrożenie nowych technik daje szanse na skuteczne, znacznie mniej inwazyjne leczenie (w tym bez krążenia pozaustrojowego), szczególnie gdy rośnie liczba chorych z migotaniem przedsionków niezwiązanym z wadą mitralną. Materiał i metody: Epikardialną izolację żył płucnych za pomocą krioablacji wykonano u 3 mężczyzn w wieku 57–74 lat (średnio 66 lat) jako zabieg towarzyszący odpowiednio: pomostowaniu aortalno-wieńcowemu (CABG) - bez zastosowania krążenia pozaustrojowego, wymianie zastawki aortalnej (AVR) i obu tym zabiegom łącznie. Oceniano możliwość zastosowania metody, przebieg śródoperacyjny i wczesny pooperacyjny. Wyniki: U chorych w badanym okresie występował rytm zatokowy. U pacjenta I uzyskano powrót rytmu zatokowego w trakcie krioaplikacji. U pacjenta III wystąpił napad migotania przedsionków w 2 dobie po operacji. Wnioski: Epikardialna izolacja żył płucnych z zastosowaniem krioablacji jest metodą prostą, powtarzalną i tanią. Umożliwia chirurgiczne leczenie migotania przedsionków w zasadzie w każdej grupie operowanych, w tym bez użycia krążenia pozaustrojowego. Konieczne są dalsze badania eksperymentalne i kliniczne. (Folia Cardiol. 2003; 10: 381–385

Pierwsze w Polsce doświadczenia w chirurgicznym leczeniu migotania przedsionków z zastosowaniem irygowanej bipolarnej elektrody do ablacji prądem o częstotliwości radiowej

Wstęp: Klasyczna metoda „labiryntu”, opisana przez Coxa, charakteryzowała się znakomitymi wynikami, jednak w jej rozpowszechnieniu przeszkodziły rozległość i wysoki stopień trudności. Rozwój badań elektrofizjologicznych zwrócił uwagę badaczy i chirurgów na obszar ujść żył płucnych do lewego przedsionka jako obszaru inicjacji, ale także podtrzymywania migotania przedsionków (AF). Ostatnio obserwuje się rozwój rozmaitych technologii ablacyjnych w AF. Celem jest ograniczenie inwazyjności zabiegu oraz wytworzenie przezściennych blizn w obrębie przedsionka. Wdrożenie nowych technik daje szanse na skuteczne leczenie wszystkich pacjentów kardiochirurgicznych, szczególnie gdy rośnie liczba chorych z AF niezwiązanym z wadą mitralną. Materiał i metody: U 6 pacjentów z AF wykonano ablację irygowaną elektrodą bipolarną Cardioblate® BP, firmy Medtronic. Operowano 2 kobiety i 4 mężczyzn w średnim wieku 67 ± 8,71 roku. U 5 pacjentów występowało napadowe AF, u 1 - utrwalone. Ablacja towarzyszyła procedurze zasadniczej, którą było pomostowanie aortalno-wieńcowe bez użycia krążenia pozaustrojowego u 4 osób, wymiana zastawki aortalnej z pomostowaniem tętnic wieńcowych - u 1 chorego oraz wymiana zastawki aortalnej wraz z protezowaniem aorty wstępującej - u 1 pacjenta. Wyniki: W trakcie obserwacji wewnątrzszpitalnej oraz przy wypisie ze szpitala u 1 chorego stwierdzono AF, u wszystkich pozostałych pacjentów występował stabilny rytm zatokowy. Nie obserwowano powikłań związanych z zastosowaniem urządzenia. Wnioski: Ablacja irygowaną elektrodą bipolarną jest metodą stosunkowo prostą, powtarzalną bezpieczną. Można ją zastosować podczas każdego typu operacji kardiochirurgicznej, w tym także bez krążenia pozaustrojowego, co poszerza grupę chorych, u których AF można leczyć chirurgicznie. Potrzebna jest długoterminowa obserwacja pacjentów w celu określenia wyników odległych, optymalnego doboru chorych i kształtu linii ablacyjnych. (Folia Cardiol. 2004; 11: 373–377

Mechaniczne powikłania zawału mięśnia sercowego

Mechanical complications of myocardial infarction occur most often in the first week after the acute phase of myocardial infarction, more often in the case of ST elevation myocardial infarction (STEMI) than non-ST-elevation myocardial infarction (NSTEMI). It is very difficult to estimate the frequency of occurrence of these events due to differences between the results of autopsy examinations or clinical observations. Nevertheless, thanks to early revascularization, a significant decrease in this type of complications of acute coronary syndromes (ACS) is observed. The occurrence of a new cardiac murmur, sudden hypotension or recurrence of chest pain in the early period after ACS may suggest mechanical complications. Usually, transthoracic echocardiography is used to confirm this diagnosis.Mechaniczne powikłania zawału mięśnia sercowego wystepują najczęściej w pierwszym tygodniu po ostrej fazie zawału mięśnia sercowego, częściej w przypadku STEMI niż NSTEMI [1].Bardzo trudno oszacować jaka jest częstość wystepowania tych zdarzeń. Ze względu na różnice w wynikach badań pośmiertnych oraz obserwacjach klinicznych[1]. Mimo to dzięki szybkiemu wdrażaniu wczesnej rewaskularyzacji obserwuje się znaczący spadek tego typu powikłań w ostrych zespołach wieńcowych. Wystąpienie nowego szmeru serca, nagłej hipotensji czy nawrotu bólu w klatce piersiowej w krótkim okresie po OZW może sugerować powikłania mechaniczne. Echokardiografia przezklatkowa (TTE) jest narzędziem niezbędnym do potwierdzenia rozpoznania[2,5

MIDCAB jako metoda z wyboru u pacjentów reoperowanych po wcześniejszym pomostowaniu aortalno-wieńcowym. Opis przypadku

MIDCAB ( Minimally Invasive Coronary Artery Bypass) becomes the method of choice in high-risk coronary patients qualified for re-operative cardiac surgery. Through minimally invasive access, which is perform from frontal minithoracotomy, it is possible to implant a bypass with LIMA (Left Interial Mammary Artery) to LAD (Left Artery Descending) on the beating heart and avoid performing a risky resternotomy. In this article, we would like to present the results of two patients with the unstable coronary heart disease, in whom we performed minimally invasive coronary artery bypass graft with good surgical outcome after previous CABG (Coronary Artery Bypass Grafting) was performed.MIDCAB (minimally invasive coronary artery bypass) staje się metodą z wyboru u pacjentów z chorobą wieńcową wysokiego ryzyka zakwalifikowanych do ponownej operacji kardiochirurgicznej. Poprzez małoinwazyjny dostęp, jakim jest przednia minitorakotmia, możliwe jest wszczepienie pomostu z LIMA (left interial mammary artery) do LAD (left anterior descending) na sercu bijącym bez konieczności zatrzymywania jego pracy oraz wykonywania ryzykownej ponownej sternotomii. W poniższej pracy chcielibyśmy zaprezentować wyniki dwóch pacjentów ze stwierdzoną niestabilną postacią choroby wieńcowej, u których z dobrym wynikiem operacyjnym wykonano mało inwazyjne pomostowanie tętnic wieńcowych po wcześniej wykonanej operacji CABG (coronary artery bypass grafting)

Ostre rozwarstwienie aorty wstępującej — wielodyscyplinarne wyzwanie

Ostre rozwarstwienie aorty wstępującej (AAA) jest jednym z najgroźniejszym dla życia pacjenta schorzeń w medycynie, wiążącym się ze śmiertelnością 1–2% na godzinę. Kluczowe w tej jednostce chorobowej są szybka diagnostyka i wdrożenie interwencji chirurgicznej. Głównym celem operacji jest wycięcie segmentu aorty z wrotami dyssekcji i w konsekwencji dekompresja światła fałszywego. Leczenie rozwarstwienia aorty wiąże się z wieloma wyzwaniami. Jednym z nich jest zabiegowe zapobieganie zespołowi upośledzonej perfuzji narządowej, który związany jest z dużą śmiertelnością. Jedynie wielodyscyplinarne podejście do problemu dystrybucji krwi od odchodzących od aorty tętnic na wszystkich poziomach może umożliwić poprawę wyników leczeniaAcute dissection of the ascending aorta is the one of the most life-threatening diseases in medicine, with mortality of 1–2% an hour. Rapid diagnostics and implementation of surgical intervention is crucial. The main goal of surgery is the resection of the segment of aorta with intimal tear and as a result of this — decompression of the false lumen. Aortic dissection is associated with multiple challenges. One of the them is the malperfusion syndrome which is associated with very high mortality. The multidisciplinary approach involving treatment of blood distribution on all levels of aorta is necessary to improve results

Surgery of a complex quadricuspid aortic valve defect with a coronary artery bypass grafting

Czteropłatkowa zastawka aortalna jest wrodzoną wadą serca lewego ujścia tętniczego. Jest to jeden z wariantów nieprawidłowej budowy zastawki aortalnej obok dwupłatkowej zastawki aortalnej i występującej bardzo rzadko jednopłatkowej zastawki aortalnej. Przedstawiamy przypadek chorego ze złożoną wadą aortalną i niestabilną chorobą wieńcową poddanego operacji wymiany zastawki aortalnej z jednoczasowym pomostowaniem tętnic wieńcowych.Quadricuspid aortic valve is a rare congenital heart disease including left ventricular arterial outlet. It is one of the variant of abnormal aortic valve beside the bicuspid and monocuspid aortic valve. We would like to present a case report of a patient with a complex valve defect and unstable coronary disease who underwent surgery of aortic valve replacement with a coronary artery bypass grafting